wtorek, 24 listopada 2015

17.) Bilans akcji samoleczenia wzroku

Moja dosyć szeroko zakrojona akcja samoleczenia wzroku trwa już od wiosny. Przez ten czas intensywnie ćwiczyłam oczy i naprawę wiele się dowiedziałam. Wraz z powstaniem tego bloga i przeniesieniem tutaj postów dotyczących samoleczenia wzroku odczułam potrzebę podsumowania tego, co zrobiłam, tego, co wyszło, a co nie.

UDAŁO MI SIĘ...

Udało mi się zdjąć okulary. Kiedy jestem u siebie właściwie nie potrzebuję już okularów. Nie widzę co prawda super dobrze, wciąż mój świat jest zamglony, ale potrafię normalnie funkcjonować. Do komputera, kiedy wyjeżdżam do miasta lub zapomnę ich zdjąć;) używam okularów o mocy - 4 dioptrie. I prawdę powiedziawszy też w nich nie odczuwam stuprocentowego komfortu. Może dlatego, że moja wada nie zmniejszyła się jeszcze o połowę (startowałam od -8,5), a może po prostu okulary zamówione przez internet nie są odpowiednio dobrane, może to kwestia innych parametrów niż dioptrie, a może to kwestia po prostu okularów, których nie chcę już nosić. Ciężko stwierdzić, gdyż nie podjęłam się badań okulistycznych od tamtego czasu i na to się nie zanosi. Jestem jednak pewna, że widzę lepiej niż na początku mojej drogi. 
Dowiedziałam się wielu rzeczy na temat alternatywnych metod leczenia nieprawidłowego widzenia, napisałam kilka artykułów na ten temat i poznałam ciekawych ludzi. Zaczęłam też pisać i nagrywać swoje afirmacje. W ogóle zaczęłam używać dyktafonu, co bardzo mi się przydaje. To na pewno odczytuję na plus.

NIE UDAŁO MI SIĘ...

Popełniłam jednak pewne błędy. Przylgnęłam do idei ćwiczeń i tego, żeby wszystko robić zgodnie z zaleceniami, co powodowało u mnie pewne napięcie i nie służyło mi to najlepiej. Teraz wiem, że potrzebuję o wiele więcej relaksu oczu, nawet kosztem ćwiczeń. Kolejna sprawa to moja zewnętrzna motywacja. Skupiłam się tak bardzo na tym, żeby promować ideę samoleczenia wzroku, pisałam mnóstwo na blogu, motywowałam się tym, że obiecałam codziennie pisać i często informować o swoich postępach. Było to skuteczne tak długo, jak tylko miałam dostęp do komputera i Internetu, Kiedy tylko były awarie komputera, albo brak dostępu do sieci, moja motywacja spadała i ,,nie chciało mi się". A z racji tego, że od późnej wiosny intensywnie poszukiwaliśmy ziemi to całe miesiące byłam poza wirtualnym światem i w pewnym momencie, nawet nie wiem kiedy, ćwiczenia przerwałam. Tak bardzo skupiłam się na takiej motywacji zewnętrznej, że zapomniałam o najważniejszym - o sobie. Teraz już wiem, że nie chcę nikomu niczego obiecywać, nie chcę organizować akcji samoleczenia wzroku. Teraz chcę po prostu siebie poznawać. Zdałam sobie sprawę, że jakiekolwiek niedomaganie, jakakolwiek choroba to swoista rozmowa z Bogiem, to indywidualna sprawa, która służy do rozwoju świadomości dotkniętego cierpieniem człowieka. Nie chcę już niczego nikomu udowadniać, chcę być sobą i pracować nad moją krótkowzrocznością dla siebie. W dalszym ciągu chcę się jednak dzielić tym, czego się dowiaduję, stąd ten blog. Nie będę jednak podporządkowywać siebie pisaniu, czy prowadzeniu bloga. Niech to blog nam wszystkim służy.
Nie miałam też okazji podejść do sprawy całościowo. Choć kilkakrotnie planowałam oczyszczanie wątroby i generalnie detoks całego organizmu, nie udało mi się tego przeprowadzić. Teraz wiem, że jest to ważny aspekt i nie chcę tego zaniedbać. 

* * * 
Podsumowując - jestem szczęśliwa, to wszystko, w co się zaangażowałam wiele mnie nauczyło i idę do przodu, wyciągając wiele wniosków z moich doświadczeń.

4 komentarze:

  1. Witaj, dołączam się do forum wymiany doświadczeń i poprawy wzroku.Od 2 miesięcy czytam Norbekova i próbuję ćwiczyć, natchenieniem dla mnie jest pawel86ck ( proponuję wyszukać pawel86ck wzrok ), najważniejsze w tej metodzie to chyba dotrzeć do podświadomiości i uwolnić mięśnie oka.
    Pozdrawiam
    Waldek

    OdpowiedzUsuń
  2. Dziękuję za komentarz i świeży powiew inspiracji. Serdecznie pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  3. Super wpis! Najważniejsze, że jesteś zadowolona z efektów. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  4. Ryzykowne takie leczenie na własną rękę. Ja do siebie nie mam aż tyle zaufania, słucham tylko lekarzy a od kiedy mam okulary to szczególnie DBAM O OCZY by nic dodatkowego już się nie pojawiało. Szybko reaguję na ewentualne dolegliwości, zaczerwienienie, pieczenie oczu.

    OdpowiedzUsuń